سه شنبه, ۸ اسفند ۱۳۹۱، ۱۱:۵۴ ب.ظ
14.
ﮔﻮﺷﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪﻣﯿﻠﺮﺯﺩ!
ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺍﺳﺖ
ﻧﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﺮ ﺗﻦ،ﻧﻪ ﮐﻔﺸﯽ ﺑﺮ ﭘﺎ،ﻧﻪ ﮐﻼﻫﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ!
ﺁﺭﺍﻡ ﺭﻭﺑﺮﻭﯾﺶ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﻢ ﻭ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ: ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺎ!
...
ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﮐﻔﺶ ﻭ ﮐﻼﻩ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺶﻣﯽ ﺧﺮﻡ
ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ
ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻡ
...
ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺑﻌﺪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:
ﺭﻭﺡ ﻋﺮﯾﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟
ﭼﺎﺭﻩ نکنی ﺷﺐ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﮐﻔﺶ ﻭ ﮐﻼﻩ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺭﺍ ﺑﺎﺩ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ!!
بهترین کار رو کردی
نوشته هایت هنوز بوی گذشته را می دهد !!! ادم در خود حل میکند !
کبلایی بدجور دلم تنگ شده بود واست!